Świerk pospolity /Picea abies/ jest pospolitym gatunkiem iglastym na całej półkuli północnej – w Europie i Ameryce Północnej. Rośnie na nizinach, a w górach do wysokości nawet 2000 m n.p.m. Drzewo zadomowione w lasach Polski o rozpoznawalnym, stożkowatym pokroju korony. Okazy rosnące w dogodnych warunkach / wilgotne gleby gliniasto-piaszczyste oraz dostatek wilgoci w powietrzu/ osiągają w Polsce nawet 50 metrów wysokości. Najstarszy świerk znany w Europie rośnie w Szwecji i ma ponad 9000 lat, a najstarsze drzewo tego gatunku w Polsce / w Strzelcach Opolskich/ oceniane jest na 350 lat.

Wyhodowano szereg odmian świerka zdobiących tereny zieleni.

Drewno świerkowe ma zastosowanie w budownictwie /konstrukcje dachów, stropów, stolarki budowlanej/, meblarstwie i konstrukcji instrumentów muzycznych /skrzypce/.

Na plantacjach uprawia się świerka na drzewka bożonarodzeniowe – choinki.

Choinka – ustrojone drzewko /świerkowe, jodłowe, daglezjowe, sosnowe/ jest symbolem Bożego Narodzenia w krajach chrześcijańskich na całym świecie. W wierzeniach przedchrześcijańskich choinka była symbolem wiecznie zielonego drzewa, symbolem nieśmiertelności, płodności i odradzania się.

Choinka - w znaczeniu jakie my znamy – to tradycja od XVI wieku pochodząca z Alzacji, rozpowszechniona przez protestantów w Europie i Ameryce Północnej. Pierwsze choinki wieszano pod stropem, czubem w dół. W Polsce choinkowa ozdoba bożonarodzeniowa pojawiła się na przełomie XVII/XVIII wieku, wypierając znane wcześniej symbole pogańskie: jemiołę, podłaźniczkę, diducha /ustrojony snop zboża/.

Pierwszymi ozdobami choinek były jabłka, orzechy, szyszki, ozdoby ze słomy później papieru i szkła. Nieodłączną dekoracją są dziś gwiazdy betlejemskie, anielskie włosy, lampki, scenki bożonarodzeniowe /szopki/ z postaciami zwierząt aniołów i oczywiście świętej Rodziny.

To właśnie pod choinką w wigilijny wieczór magiczny sposób pojawiają się prezenty – marzenie każdego dziecka i nie tylko…